Καλημερα…..
Αναρρωτιεμαι τι θα γίνει τελικά με τον Γ………συνεχεια προβληματα εχει αυτο το παιδί………..αλλα μια που δεν παίρνει και τίποτα σοβαρα…….θα ζήσει χίλια χρόνια…….μονο ενα θαύμα μπορει να τον σώσει και να ωριμάσει επιτελους…..να παρει την ζωη στα χερια του……να παρει αποφασεις……..να μην ειναι κολημένος με το παρελθόν και να μην ονειροβατεί…….
Σε κάποια σχεση Γ. πρεπει να δίνεις κατι και δεν εννοω οικονομικα……να επενδύεις συναισθηματικά………εσύ όμως μόνο ζητάς………
Νοιωθω κουρασμένη καθε μέρα ολο και πιο πολυ……..δεν ειναι οτι δεν τον αγαπω……..αλλα εναμιση χρόνο συνεχεια στην κυριολεξία……..ασχολούμαστε με τα προβληματα του ……..το «εμεις» δεν υπάρχει……γιαυτον………
Συμβουλη μου…………δες μπροστα……..οτι και να ειναι αυτο ……..θα ειναι πολυ καλυτερο απ’αυτο που ζεις τωρα………θες να μεγαλώσεις και τα παιδια σου να σε βρουν έτσι όπως σ’αφησαν…….να μένεις με τους γονεις σου…..να μην έχεις δικη σου οικογένεια………ναι ενταξει η δουλεια…….που στο ευχομαι να γινει αλλα καποια στιγμη θα καταλαβαεις οτι αυτο δεν αρκει……….αγαπη και ήρεμο περιβαλλον μονο αυτο ήθελαν τα παιδια………και οχι ενα σωρο χρήματα σε παιχνίδια……..τεσπα…….δικη σου ειναι η αποφαση……..
Σου αφιερώνω το παρακατω τραγουδάκι
Στίχοι: Ανδρέας Θωμόπουλος
Μουσική: Ανδρέας Θωμόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Παύλος Σιδηρόπουλος
Σου γράφω πάλι από ανάγκη
η ώρα πέντε το πρωί
το μόνο πράγμα που ‘χει μείνει
όρθιο στον κόσμο είσαι εσύ
Τι να τις κάνω τις τιμές τους
τα λόγια τα θεατρικά
μες στην οθόνη του μυαλού μου
χάρτινα είδωλα νεκρά
Να μ’ αγαπάς όσο μπορείς να μ’ αγαπάς
Κοιτάζοντας μες στον καθρέφτη
βλέπω ένα πρόσωπο γνωστό
κι ίσως η ασχήμια του να φύγει
μόλις πλυθώ και ξυριστώ
Βρωμάει η ανάσα απ’ τα τσιγάρα
βαραίνει ο νους μου απ’ τα πολλά
στον τοίχο κάποια Μόνα Λίζα
σε φέρνει ακόμα πιο κοντά
Να μ’ αγαπάς όσο μπορείς να μ’ αγαπάς
Αν και τελειώνει αυτό το γράμμα
η ανάγκη μου δε σταματά
σαν το πουλί πάνω στο σύρμα
σαν τον αλήτη που γυρνά
Θέλω να ‘ρθείς και να μ’ ανάψεις
το παραμύθι να μου πεις
σαν μάνα γη να μ’ αγκαλιάσεις
σαν άσπρο φως να ξαναρθείς.