Synnefoula's Blog

Εισαι πολυ αλήτης τελικα…..

Δεν φταις εσυ σε τιποτα…..

ΦΤΑΙΩ που σε πίστεψα

ΦΤΑΙΩ που εκανα ονειρα μαζί σου

ΦΤΑΙΩ για όλες τις φορες που σε συγχωρεσα

ΦΤΑΙΩ που δεν ακουσα τους αλλους που μου έλεγαν να μεινω μακρια σου

ΦΤΑΙΩ ΓΙΑ ΟΛΑ ΕΓΩ ΦΤΑΙΩ και περισσοτερο που Σ’ ΑΓΑΠΗΣΑ…….Δεν άξιζες ουτε ενα μου δακρυ……ευχομαι ολα οσα μου έκανες να τα βρεις μπροστά σου….

Αλλωστε οι στιγμές που θυμαμαι οι καλες ειναι τοσο λίγες……που ξερεις μπορει ο Θεος να δει το άδικο και να με βοηθησει να βρω εναν άνθρωπο να μ’ αγαπήσει, να με πονέσει……

Μετραω τις πληγές μου……ειναι τοσες πολλες αυτα τα δυο χρονια που απορω που βρίσκεις καθε φορα χώρο να δημιουργείς και αλλη……

Ειμαι σίγουρη οτι καποτε θα το μετανοιωσεις…….ΟΜΩΣ ΤΟΤΕ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ για εμας τους δύο…….μια ζωη τον εαυτουλη σου κοίταζες……να περνας καλα……με το ποτο……τις παρέες σου ………τις γυναίκες ή οτι άλλο……δεν ξέρω….με είχες εξω απ’ ολα……απλα τυχαια μάθαινα πράγματα και εσυ…….να θες να βγεις απο πανω οτι δεν ειναι έτσι τα πράγματα οτι όλα ειναι δημιουργηματα τις φαντασίας μου και εγω η ΧΑΖΗ σε πίστευα γιατι ήθελα να σε πιστέψω γιατι είχα ανάγκη την αγάπη σου την αγκαλια σου……..εσυ ειχες ανάγκη μονο το Σεξ…..τιποτε άλλο μονο αυτο σ’ εδενε μαζί μου……

Το ξερω οτι ειναι αργα πια για να ζήσω …..δεν εχω αλλη ανάσα…….την τελευταία μου την πήρες εσυ……ειμαι ενας άνθρωπος κενος άδειος χωρις καρδιά……χωρις αισθήματα…….δεν μπορω να πιστέψω πια σε κανέναν…….οπως λένε μου δημιουργησες βλαβες ανεπανόρθωτες……..

Ποναω αλλα ως συνήθως who cares??? Θα ήθελα να σταματήσω τον χρόνο να μην σκέπτομαι πια να μην αισθανομαι τιποτα…….

Σαν τον βρυκόλακα μου ρουφηξες ολο το αίμα……..σιχαθηκα συνεχεια την ψευτια και την υποκρισία…….δεν ξέρω τι κανεις ακριβως….αλλα υποπτεύομαι ολα αυτα τα μυστικά και η συμπεριφορα κατι σοβαρο κρύβει…..

Αφου δεν σου έκανα γιατι με χρησιμοποιησες? Γιατι έπαιξες μαζί μου? ΠΟΤΕ δεν θα μου απαντησεις γιατι δεν εισαι αρκετα άντρας και το εννοω για να το κάνεις……οι πραγματικοι άνδρες φερονται διαφορετικα…….αλλα που να ξερεις εσυ απ’ αυτα ετσι φεροσουν σ’ εμενα ετσι φεροσουν και στις προηγουμενες………

Θα ήθελα να σε πονεσω οσο με πονεσες……αλλα βλεπεις δεν ειμαι αρκετα πονηρη, κακια και υπουλη για να το κάνω……ομως η σοφη παροιμια λεει οτι γελαει καλυτερα αυτος που γελαει τελευταίος……..ασε με εμενα τωρα να κλαίω και να υποφέρω και ζησε την ΜΙΖΕΡΗ ζωή σου όπως μοναχα εσυ ξερεις…….

ΜΗΝ ΓΥΡΙΣΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ ΜΗΝ ΜΕ ΧΑΡΑΜΙΣΕΙΣ…….ΑΝΤΙΟ

ΚΛΑΙΩ ΓΙΑ ΤΑ ΧΑΜΕΝΑ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ…….

ΚΛΑΙΩ ΓΙΑΤΙ ΕΧΩ ΞΕΧΑΣΕΙ ΠΩΣ ΓΕΛΑΝΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ…….

ΚΛΑΙΩ ΓΙΑΤΙ ΝΟΩΘΩ ΤΟΣΟ ΜΟΝΗ…….

ΚΛΑΙΩ ΓΙ’ ΑΥΤΟΥΣ  ΠΟΥ ΑΦΗΣΑ ΝΑ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΤΟΥΝ ΤΗΝ ΨΥΧΟΥΛΑ ΜΟΥ……

ΚΛΑΙΩ ΓΙΑΤΙ ΑΦΗΣΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΕΙ ΤΑ ΛΑΘΟΣ ΑΤΟΜΑ……

ΚΛΑΙΩ ΚΛΑΙΩ ΚΛΑΙΩ…….

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΝΑ ΚΛΑΙΩ…….ΝΑ ΑΙΜΟΡΑΓΩ……..ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ …..ΓΙΑΤΙ ΟΛΑ Σ’ ΕΜΕΝΑ……ΤΙ ΕΧΩ ΦΤΑΙΞΕΙ, ΤΙ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ???

Γιατι Θεε μου?

Γιατι πρεπει να τα περνάω εγω όλα αυτά……….

Κουράστηκα πια………..Η ψυχή μου δεν αντεχει αλλο, τα μάτια μου εχουν στεγνώσει απ’ τα δάκρυα…….

Καθε φορα τα ίδια και τα ίδια………….

Ψεμμα, Κοροιδία, συγνωμη και παλι απ’ την αρχη………….πες μου τι σου ζήτησα, μια νορμαλ οικογένεια…….ξερω οτι στο παρελθον έχω κανει παρα πολλα λάθη…….οχι όμως τοσο που να αξιζω αυτη την συμπεριφορά απ’ αυτο τον αλήτη……..

Δωσε παλι λιγο ελπίδα……..δεν σου ζητάω τίποτα λίγο φως για να ανασάνω ………δεν μπορω να πνίγομαι συνέχεια μεσα στο βούρκο αυτου του ανθρώπου………….σε εκλιπαρώ: ΛΥΠΗΣΟΥ ΜΕ………

Η μαχαιρια ειναι βαθεια μεσα στην καρδιά μου……..

Εναμιση χρονο τωρα …….τοσοι χωρισμοι……….και εγω εδω να σε συγχωρω…….να σου δίνω ευκαιρίες……..

Εσυ λόγια…….λογια ………..λογια οτι θα ξεπερασουμε τα προβληματα……οτι δεν θα μου ξαναπεις ποτε ψεμματα…..οτι…..οτι…..

Και ειμαι παλι εδω μονη μου να κλαιω……..γιατι αφησα τον εαυτο μου να σ’ αγαπήσει…….να σ’ εμπιστευτεί……..ξανα και ξανα…..

Ομως παντα ειχες αλλες προτεραιτοτητες στην ζωη σου……..πρωτα απ’ ολα το ποτο……την μάνα σου…….τα παιδιά σου………θυμασαι τι μου ειχες πει οταν με πρωτογνωρισες…….οτι θες να ξεφύγεις…….να κανεις μια καινουρια αρχη……μειναμε μαζί…….αλλα εσυ ήθελες να πετάξεις ……ομως το πεταγμα σου ήταν να φύγεις και να γυρίζεις οποτε ήθελες………και εγω άντεχα……αντεχα……….

Αλλα πλεον δεν εχω αλλες αντοχες……..με πηρες τηλεφωνο την Παρασκευη και δεν το σήκωσα να ακουσω τι ……να σου πω τι…….τα ίδια και τα ίδια……….

Ποτε δεν κρατησες τις υποσχεσεις σου……..τα ήθελες ολα……και το ποτο……..και να βγαινεις κρυφα απο εμενα ……ενω εγω ήμουν σπιτι περιμενοντας τηλεφωνο σου…….και τα παιδια …….και ξερεις πολυ καλα οτι εγω ήμουν η αιτια που ήρθες κοντα τους……..αλλα εσυ………δεν εκτιμησες τιποτα…….

Να μια λέξη που σε χαρακτηρίζει………ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ……………..

Νοιωθω τοσο κενη τοσο άδεια……….δεν νομίζω οτι θα μπορεσω να ξαναζήσω …….να ξαναγαπήσω και αυτο χαρη σ’ εσενα……..σου αξίζει ενα μεγαλο ΜΠΡΑΒΟ……….

Γιατι σ’ εμενα βρε ζωη μου φέρεσαι έτσι?

Εχω κανει και εγω τα λάθη μου στο παρελθόν για τα οποία έκλαψα για πολλα χρονια πικρά………

Γιατι ακομα να πληρώνω ?

Πες μου ποτε θα ζήσω……ποτε θα μπορέσω παλι να βρω τον εαυτο μου…………γιατι δεν μου δίνεις μια δεύτερη ευκαιρία???

Τοσα πολλα ζητάω στην ζωη μου?

Δωσε μου αλλη μια ευκαιρια και στο υποσχομαι δεν θα το μετανοιώσεις……………..

Δεν μπορω ν’ανασάνω πλέον ………

Βοηθησε με εστω και για τελευταία φορα…….

Καλημέρα ……..αλλη μια μερα και τελείωσα…διακοπουλες…….βεβαια η ψυχολογία μου ειναι ντυμένη στα μαύρα εδω και πολυ καιρό…… Το ΣΚ οπως ήταν αναμενομενο το περασα……….μονη μου………με τηλεφωνα απ’ τα Γ ……..ετσι μονο και μονο για να μου σπαει τα νεύρα………… Κουραστηκα πια ολο …προβληματα………προβληματα……..ήθελα να ήξερα αλλη λέξη δεν ειχε μάθει στο σχολείο…….το θέμα ειναι οτι ολα αυτα μ’ εχουν οδηγησει σε αδιέξοδο……..

Ενα φως μια ελπιδα …….για να βγω απ’ αυτο το αδιέξοδο οχι άλλη στεναχωρια και θλίψη……..οχι άλλη μοναξιά…….ακομα και μεσα στην σχέση…….τι εχω κανει και πρεπει να τα περνάω όλα αυτα…….ποσο ακομα θα τιμωρούμαι για λάθη του παρελθόντος???

Στίχοι: Γιάννης Καλαμίτσης
Μουσική: Γιάννης Σπανός
Πρώτη εκτέλεση: Βίκυ Μοσχολιού
Άλλες ερμηνείες: Λίτσα Διαμάντη || Χαρούλα Αλεξίου

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
σαν το ξεχασμένο στάχυ
ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος
κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος
σαν το ξεχασμένο στάχυ
άνθρωποι μονάχοι

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
όπως του πελάγου οι βράχοι
ο κόσμος θάλασσα που απλώνει
κι αυτοί βουβοί σκυφτοί και μόνοι
ανεμοδαρμένοι βράχοι
άνθρωποι μονάχοι

Άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, ξεχασμένα
άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, σαν εσένα, σαν εμένα…

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ

Καλημέρα……..Παρασκευή σήμερα…………..και εχω άλλες δυο μερουλες , Δευτέρα-Τρίτη…….και μετά επιτέλους ξεκούραση…………ειλικρινά σκέπτομαι πως θα περασουν αυτες οι τρεις μερούλες………..νοιώθω τοσο χάλια…….το βράδυ δεν κοιμάμαι καλά…….ολο εφιάλτες………την ημέρα μου στην δουλεια με τον Γ. και μετά τίποτα……ουτε μια θαλασσα ………ουτε ενα ταβερνάκι…….δηλαδη απλα καθημερινά πράγματα………

Αλλο λοιπον ενα ΣΚ μέσα στο σπίτι μέσα στους τεσσερις τοίχους που με πνίγουν και ασφυκτιώ…….να μου πεις βγες…οκ…….να παω που…….ο καθενας έχει την ζωή του……….ακομα και ο Γ. που υποτιθεται εχουμε σχεση …μια σχεση που απ’ την αρχη της ηταν γεμάτη προβλήματα………και τωρα πλέον έχει ξεχειλισει………δεν καταλαβαίνει οτι και εγω εχω προβληματα και εχω ανάγκη απο ενα διάλειμμα……….αλλα αυτος στον κόσμο του……….αυτος να ειναι καλα και να περναει καλα……..και ασε εμενα να βουρλίζομαι…………

ΤΕΣΠΑ………

Αχ ποσο μου ελειψε η θαλασσα………τα παιχνιδια που έκανα……..και τωρα καθομαι σπιτι λες και ειμαι αρρωστη……που οπως παει θα το παθω και αυτο…….καθε απογευμα με πιανει η μελαγχολια και θυμαμαι συνέχεια τα περασμένα……….γιατι τιποτα απ’το παρον ή το μέλλον δεν μου δινει ελπιδα………..

Στίχοι: Διονύσης Σαββόπουλος
Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος
Άλλες ερμηνείες: Δημήτρης Ψαριανός || Ελένη Τσαλιγοπούλου

Να μας πάρεις μακριά
να μας πας στα πέρα μέρη
φύσα θάλασσα πλατιά
φύσα αγέρι φύσα αγέρι
ΘΑΛΑΣΣΟΓΡΑΦΙΑ

Παλι τα ακυρωσε όλα με ενα βεβαια τεραστιο ψεμα………βεβαια ολοι οι αλλοι προηγουνται εκτος εμενα………

Να σχολιασω κατι ???

Οχι βεβαια……..κουραστηκα να σχολιαζω……..κουραστηκα να περιμενω να περασω καλα……κουραστηκα γενικά……απλα αναρωτιεμαι ΩΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΠΛΗΡΩΝΩ?

Ποτε δεν ημουν για κανεναν ΤΙΠΟΤΑ γιατι να ειμαι για τον Γ? Μονο να με χρησιμοποιει οποτε αυτος γουστάρει…….

Φοβαμαι πλεον γιατι εχω παψει να ζω εδω και παρα πολυ καιρο……

Εχω παψει να αναπνεω……

Σημερα σηκώθηκα πολυ χάλια……..με το ζόρι ήρθα στην δουλειά …….ΠΟΝΑΩ………αλλα τι να κάνω………»αρματώθηκα» και ήρθα μέσα στο εχθρικό περιβάλλον………..μου την δίνουν ολοι αυτοι που το παιζουν δήθεν…………ενα εχω να πω και ολοκληρωνω γιατι δεν εχω διαθεση σημερα να γραψω πολλα ΡΟΔΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΥΡΙΖΕΙ……..και δεν ξερεις ποτε πως θα ξαναγυρισουν τα πραγματα στην εταιρεία……..γιαυτο εαν ήμουν στην θέση τους θα ημουν ακρετα επιφυλακτικη.

ΕΝΑ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ………….
Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης

Ο ουρανός ανάβει τα φώτα
τίποτα πια δεν θα ‘ναι όπως πρώτα
Ξημέρωσε πάλι

Ξυπνάω στο φως τα μάτια ανοίγω για λίγο νεκρός χαμένος για λίγο
Ξημέρωσε πάλι

Κι έχεις χαθεί μαζί με τον ύπνο μαζί με του ονείρου τον πολύχρωμο κύκνο
Μην ξημερώνεις ουρανέ

Άδεια η ψυχή μου το δωμάτιο άδειο κι από τo όνειρό μου ακούω καθάριο
Το λυγμό σου να λέει όνειρο ήτανε, όνειρο ήτανε

Θα ξαναρθείς μόλις νυχτώσει
και τ’ όνειρο πάλι την αλήθεια θα σώσει
Θα ‘μαι κοντά σου

Μόνο εκεί σε βλέπω καλή μου
εκεί ζυγώνεις κι ακουμπάς τη ψυχή μου
Με τα φτερά σου

Μα το πρωί χάνεσαι φεύγεις ανοίγω τα μάτια κι αμέσως πεθαίνεις
Μην ξημερώνεις ουρανέ

Άδεια η ψυχή μου…
ΟΝΕΙΡΟ ΗΤΑΝΕ

ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΟΥ ΣΚΟΤΕΙΝΗ

Καλημέρα………

Οι αναμνήσεις ξαναγυριζουν………παντοτε οι θετικές ………γιατί τις αρνητικές τις βιώνουμε μονο την στιγμή που τις ζουμε………

Οταν περάσει ο χρονος σκεπτομαστε τα θετικά του άλλου…….και αυτο γινεται σ’ολες τις σχεσεις ερωτικες ……φιλικες κτλ.

Εχθες λοιπον το απογευμα ξαναγυρισαν……με πηγαν πίσω στα 21 μου χρόνια……τοτε που ξεκινουσα την ζωη…….που ήμουν ευτυχισμέμη……..ποσα γίναν απο τότε……ποσα άλλαξαν………και επειδη δεν μ’αρεσει να ριχνω τα φταιξιματα αλλου……….ΕΓΩ ΕΦΤΑΙΓΑ ΓΙΑ ΟΛΑ…….δεν έπρεπε να ειχα χωρισει……….είχα μια ήρεμη ζωή και τωρα τι έχω……….ανασφάλεια…….ανασφάλεια……..ανασφάλεια…………

Ειμαι σίγουρη οτι αυτο που ειχα δεν θα το ξαναέχω ποτε…….ειδικα με τον Γ………παρολο που ειμαστε τοσο καιρο μαζί νοιώθω οτι ειμαι μόνη………στα προβληματα μου περα απ’τους γονείς μου………δεν μπορει να με βοηθήσει κανεις…….και νοιωθω τοσο άγχος μην παθουν τίποτα γιατι εαν μπορω και επιβιώνω ειναι εξαιτίας τους…….

Ειναι πολα αυτα που ζητάω ΑΣΦΑΛΕΙΑ και ΗΡΕΜΙΑ………….αλλα οταν τα ειχα τα εδιωξα μακρια και για πιο λογο ??? ΓΙΑ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ……κατεστρεψα την ζωή μου……..εχω πλεον απογοητευτει δεν πιστεύω οτι θα μπορεσω παλι να χαμογελάσω…….να περασω όμορφα………ολα ειναι σκοτεινά και μαύρα.

Αυτο το τραγουδι με εκφραζει απόλυτα

Στίχοι: Νίκος Πορτοκάλογλου
Μουσική: Νίκος Πορτοκάλογλου
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Πορτοκάλογλου

Αχ θάλασσά μου σκοτεινή, θάλασσα αγριεμένη
πού θα με βγάλεις το πρωί
σε ποια στεριά μου ξένη
πού θα με βγάλεις το πρωί
σε πιά στεριά μου ξένη
αχ θάλασσά μου σκοτεινή,θάλασσα αγριεμένη

Τα είχα όλα μια φορά μα ήθελα παραπάνω
τι να τα κάνω τώρα πια
απόψε που σε χάνω

Μέσα στα μαύρα σου νερά
κομμάτια η ζωή μου
αχ θαλασσά μου εσύ βαθιά
που κρύβεις το νησί μου
αχ θαλασσά μου εσύ βαθιά
που κρύβεις το νησί μου
μέσα στα μαύρα σου νερά
κομμάτια η ζωή μου

Τα είχα όλα μια φορά μα ήθελα παραπάνω
τι να τα κάνω τώρα πια
απόψε που σε χάνω